قبله ام یک گل سرخ
جانمازم چشمه ، مهرم نور
دشت سجّاده ی من
من ، وضو با تپش پنجره ها می گیرم
در نمازم جریان دارد ماه،جریان دارد طیف
سنگ از پشت نمازم پیداست
همه ذرات نمازم متبلور شده است
من نمازم را وقتی می خوانم
که اذانش را باد ، گفته باشد سر گل دسته ی سرو
من نمازم را ، پی "تکبیرة الاحرام" علف می خوانم
پی قد قامت موج
کعبه ام بر لب آب
کعبه ام زیر اقاقی هاست
کعبه ام مثل نسیم می رود باغ به باغ ، می رود شهر به شهر
"حجرالاسود" من روشنی باغچه است!
نمازجمعه یک گل در زمین است نمازجمعه وحدت آفرین است
مسلمانان به جمعه شاد وخوشحال نماز جمعه حج بر مسلمین است
شود خالق ز این کردار راضی رضایت بهر پیغمبر همین است
بود دستور ایزد بهر انسان نمازجمعه عید مومنین است
به فرمان خدا گردید واجب نگر یک سوره درقرآن چنین است
نمازجمعه ذکر و حال باشد ببین با صالحین او همنشین است
به روز جمعه ما را پاک سازد که با لطف خدا آنجا قرین است
نماز جمعه باشد هادی خلق بسوی حق مسلمان را رهین است
ببندد دست ابلیس خطاکار همان شیطان که برمادرکمین است
مصلاها پر از ذکر و توسل چنین آوای وحدت دلنشین است
به هر گامی جهنم دور گردد نمازجمعه خود خلد برین است
کند صالح نماز جمعه را وصف
عبادت را نگر او برترین است
شعراز: محمدحاجی پور(صالح خراسانی)